Izvori spoljne trgovine, međunarodne trgovinske politike i međunarodnog poslovanja (Ekonomija)

IZVORI SPOLJNE TRGOVINE, MEĐUNARODNE TRGOVINSKE POLITIKE I MEĐUNARODNOG POSLOVANJA

Može se reći da postoji širok spektar izvora spoljne trgovine, međunarodne trgovinske politike i međunarodnog poslovanja, i to: a) Izvori koji potiču iz međunarodnog javnog prava; b) Izvori domaćeg prava; c) Izvori koji regulišu međunarodne poslovne operacije. Izvori koji potiču iz međunarodnog javnog prava - ovde spadaju: međunarodni ugovori, međunarodno običajno pravo, kao i opšti principi međunarodnog prava. Međunarodni ugovori se odnose na međunarodne ekonomske i privredne odnose. U pitanju su dvostrani i višestrani ugovori koji se još nazivaju i koncesijama. Kada se obavlja promet roba i usluga pojavljuju se i običaji, koji traju duži niz godina. Međunarodni običaji ulaze u sve oblasti međunarodnog privrednog poslovanja. U velikom broju slučajeva poslovni odnosi ne mogu da u potpunosti budu zakonom predviđeni, pa su pravila međunarodnog poslovnog običajnog prava veoma prisutna. Postoje i kodifikovana pravila, koja su nastala dugom primenom i upotrebom nekih postupaka u međunarodnim poslovnim odnosima. Postoje i opšti principi u međunarodnom njima se u mnogim državama omogućavaju određena prava i interesi. Ovde je najznačajniji princip reciprociteta, odnosno uzajamnosti, on omogućava jednoobrazno postupanje u odnosu na svakog pravnog subjekta u dve različite drzave. Izvori domaćeg prava - domaće pravo i zakononovodstvo stvara okvire koji služe za ragulisanje ekonomskih odnosa sa inostranstvom. U pitanju su zakoni kojima se reguliše spoljno trgovinsko poslovanje. To su propisi koji čine određeni ekonomski javni poredak jedne države. Neki od njih su: zakom o spoljno trgovinskom poslovanju, Zakon o deviznom poslovanju, Zakon o stranim ulaganjima, Zakon o platnom prometu, Carinski zakon, Zakon o NBS. Izvori koji regulišu međunarodne poslovne poslovne operacije - kod njih se u prvi plan mogu staviti izvori koji služe za regulaciju međunarodnog robnog prometa i prometa usluga. Prvenstveno se odnosi na građanske i trgovacke zakonike, tu može da se radi i o odgovarajućim izvorima koje donosi određena država, nacionalnim propisima javnog prava koji direktno ili indirektno utiču na regulisanje odnosa sa inostranstvom.